Joop,

Aan  de dag dat je er zelf niet meer zou zijn
had je ooit al eens woorden gewijd.
Nu vandaag die dag is maakt de schok
die uit mij wegtrekt plaats voor het besef
hoezeer jij er was en zal zijn,
meekijkend over mijn schouder,
loyaal, met een kritische blik en soms
een instemmende knik.
Fietsend langs de Helderse zeedijk
vonden we elkaar in het vermoeden
dat aan het eind, misschien,
een enkele regel de overkant zou halen.
Ik hoorde toen vooral hoe jij jezelf
daarmee te kort deed.
Kenmerkend was het wel voor jou,
de betrekkelijkheid van zelfs de poëzie,
de ernst ervan zichtbaar in je pas.
Alsof je de woordenlast met je meedroeg
voor de regels die zich nog zouden schrijven,
nu ongeschreven blijven.


t.g.v. het overlijden van Joop Leibbrand,
oud-stadsdichter van Den Helder

ZONNEBLOEMEN AAN ZEE

Natuurlijk trok het warme Zuiden,
lonkte het Franse zicht,
maar kwam je ooit op de gedachte,
al was het voor één moment,
te kiezen voor een Helders licht?
Wolkenluchten boven het water,
de Noordzee voor de Montmajour?

Waar jouw ezel had gestaan
kreeg deze stad haar plaats in de tijd.
"L'église d'Auvers"  De Nieuwe kerk,
"Le pont de Langlois"  De Mosterdbrug.
Nieuwe namen, andere koppen
keken van je doeken neer:
"Père Tanguy"  Dorus Rijkers,
"Dr.Gachet"  Janus Kuiper.

Aan alle grote museumwanden
gingen wij de wereld over.
En jouw naam met ere hier genoemd
in straten en op pleinen? Ach,
wellicht legde ook jij het af
tegen koningskinderen, waterwegen
en verre eilanden van smaragd.

Nu laaft de massa zich aan ander licht,
maar al wat er aan licht bestaat,
het zou je donkerste uur niet verdrijven.



Bij de opening van de 'Van Gogh-week'