NOOIT  EEN  ZWIJGEN

De lucht breekt hier open
en het land gaat onder.
Oog zoekt horizon.
Decor, waarin je samenvalt
met de plaats waar je bleef
voor de duur van een foto,
in verstrijkende tijd een baken
op de weg naar een herinnering.
Wie je bent laat zich vangen
in de blik van het moment.

Weg van deze plek
blijft geen teken bewaard
dan het bevroren beeld
waar alles zijn plaats houdt
in beteugeld licht,
de tijd verstild.

Maar nooit een zwijgen
van de wind om mij heen,
de branding in mijn hoofd.


Gedicht voor het boek 'Ik voel me verf'' van fotograaf Joost Bataille,
portretten en gedichten van 50 stadsdichters uit Nederland en Vlaanderen