LOOP  DOET  HOPEN

voorgedragen bij de opening van het evenement 'SamenLoop voor Hoop'

De wens leidt de gedachte,
in de hoop verscholen.
De wil daarvoor op te staan,
in de loop besloten.
Samen lopend stil te staan bij de namen,
genoemd en meegedragen.
Zo gaat niemand dit pad alleen.

Zoekend naar zin en vorm
verstaan we de symbolen.
Voor je lege handen een bestemming,
de kaarsen in hun licht,
het woord in een gedicht.

Maar al wat woorden weten
en zinnen willen zeggen,
het wringt,
het dwingt
tot een daad van ritueel verzet.

Hier is de vorm, jij geeft betekenis.
Nacht en dag aaneen te lopen
van zovelen tot samen één.
Gesterkt in het gevoel,
verbonden in het doel.

WATER  WIJST  DE  WEG

Geef vaste grond
voor wankel evenwicht,
het water zal je dragen.
Stad en land
tonen hun ongekende
lang verborgen kant,
glijden zacht je tegemoet
alsof je hier altijd al hoorde.

In stil vertraagde tijd
wijst dit water de weg
waar gedachten dwalen
tot buiten hun oevers.
Waar jij wordt uitgewist
spiegelen wolken zich terug

Lichter aan land te komen
uit herinnerd landschap
waar je even deel van was.

Bij de seizoensopening van de kanoroute

DAAROM

Voorgedragen tijdens de 4 mei- herdenking

Om in zwijgend samenkomen
de tijd te verslaan.
Om door deze stilte stem te zijn
voor wie het woord werd ontnomen
in verduisterde dagen.
Om wie toen werd buitengesloten.

Om wie nu wordt nagewezen
waar de rede is verdrongen,
in onverschilligheid wordt weggekeken,
de herhaalde dreiging niet herkend.
Opdat die echo ons wakker houdt.
Dan leeft gestold verleden
want versmolten met dit heden.

Daarom een plek als deze.
De woorden in steen.
De verstilde verhalen om ons heen,
van hun eigen tijd losgemaakt,
omdat wat toen was voor altijd is.
Daarom hier.
Daarom nu.
En steeds opnieuw.